Πολλές χώρες έχουν κάνει τεράστιες προσπάθειες για την κρίση, μεταξύ των οποίων και η χώρα μου. Αυτό όμως συνεπάγεται μεγάλη λιτότητα, θυσίες και πάρα πολλή φτώχεια. Από την άλλη πλευρά, η χρηματοπιστωτική κρίση φαίνεται πως ανακάμπτει – ή μάλλον ανακάμπτει η Ευρώπη από τη χρηματοπιστωτική κρίση. Δεν έχει όμως ανακάμψει από την κοινωνική και την πολιτική κρίση εν τέλει.

Το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο και το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε το Συμβούλιο δείχνουν την αδυναμία του να αντιληφθεί ότι, όταν υπάρχει κρίση και αυτή η πραγματικότητα, τότε είναι που πρέπει ο κοινοτικός προϋπολογισμός να είναι διαφορετικός, να είναι όχι απλώς μεγαλύτερος αλλά να είναι και αποτελεσματικός, κάτι που δεν έχει συμβεί ώς σήμερα σε πάρα πολλούς τομείς.

Αναφέρθηκε η έρευνα, η κοινωνία της γνώσης, η καινοτομία και άλλοι τομείς. Απεδείχθη ότι στην πρώτη δεκαετία με τις κατευθυντήριες γραμμές της Λισαβόνας αποτύχαμε στους στόχους. Φοβούμαι ότι θα αποτύχουμε και σήμερα με τον προϋπολογισμό και όπως τον βλέπουμε.

Το Κοινοβούλιο πρέπει να απορρίψει καθαρά αυτό τον προϋπολογισμό και να διαπραγματευθεί κάτι άλλο, γιατί είναι άλλωστε σκανδαλώδες να έχουμε έναν a priori ελλειμματικό προϋπολογισμό, ένα δομικά ελλειμματικό προϋπολογισμό, ενώ κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τη Συνθήκη.

Πλήρης Συζήτηση: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20130313+ITEM-006+DOC+XML+V0//EL&language=EL