Οι μεταβολές στο σύστημα εκπαίδευσης κατά την τελευταία τριετία πραγματοποιούνται χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, με αποκορύφωμα τις τελευταίες σχετικά με το λύκειο και τα πανεπιστήμια, που προέκυψαν έπειτα από συνεχείς παλινωδίες και αντικρουόμενες απόψεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να υπάρξουν βελτιώσεις στο σύστημα πρόσβασης στα πανεπιστήμια, διατηρουμένου όμως του κύρους που έχουν εξασφαλίσει οι Πανελλαδικές Εξετάσεις. Ο εκσυγχρονισμός του συστήματος θα μπορούσε παραδείγματος χάριν να προβλέπει τράπεζα θεμάτων, σύστημα πολλαπλής επιλογής (multiple choice) και βεβαίως βαθμολογία βάσης όπως είχε γίνει με τη βάση του 10 που δεν θα έθετε εν αμφιβόλω την ποιότητα των φοιτούντων. Αντ' αυτού εφευρέθηκαν τα τμήματα ελεύθερης πρόσβασης. Πίσω από αυτό βέβαια αποκρύπτεται η ουσιαστική ελεύθερη πρόσβαση όσων έχουν βαθμούς κάτω από τη βάση και εισάγονται με Πανελλαδικές Εξετάσεις στα πανεπιστήμια. Oσον αφορά το λύκειο, η ιστορία των ενδοσχολικών εξετάσεων στη Β΄ και Γ΄ τάξη ενώ φαίνεται συμπαθής κατ' αρχάς, δεν είναι βέβαιο ότι εξασφαλίζει το αδιάβλητο. Η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος λυκειακής εκπαίδευσης δεν επιτυγχάνεται.

Οι αλλαγές, λοιπόν, δεν αποτελούν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που θα ανταποκρίνονται στις προκλήσεις του μέλλοντος, αλλά διάσπαρτες προς εφαρμογή απόψεις. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με τη φράση «πολύς θόρυβος για το τίποτα», αν δεν υπήρχαν οι επιπτώσεις του ιδίου του γεγονότος της αλλαγής στην εκπαίδευση που από μόνη της δημιουργεί αγωνία και στρες στα παιδιά του λυκείου και μελλοντικούς φοιτητές.

 (Περιλαμβάνεται σε άρθρο του Απόστολου Λακασά με τίτλο: "Μετεξεταστέες οι προτάσεις Γαβρόγλου").